Nereden başlayacağımı tartamadığım için klasik bir giriş yapayım: ”Nereden başlayacağımı bilemiyorum.” *** Dün itibariyle büyük çoğunluğun kalbine telaş, endişe, korku ve dehşet olarak düşen malum gündeme ve o gündemin doğurduğu başka gündemlere şöyle bir bakıyorum. Saat 04:18 ve an itibariyle duyduğum his, sadece zavallı bir boşluk. Ben uyuyordum ve şahsi […]
Minik bebeğiniz büyüdü ve kendini, vücudunu tanımaya başladı.Hatta bir gün vücudunda “boşaltım” gibi bir sistemin de var olduğunu farketti. Artık çişini veya kakasını yaparken işini son derece ciddiye alıyor. Olay esnasında eskisi gibi gamsızca gezinmek yerine, olduğu yerde duruyor. Hatta koltuğun arkası gibi tenha bir yer seçip, her defasında oraya […]
20 yaşında dünyaya bir çocuk getirdiğim gün, temsili ve gerçek mânâsıyla ona hiçbir zaman oyuncak silah almayacağımdan emindim. Ve almadım; tâ ki iki gün evvel patlayışı merakını celbedip kendisi bakkaldan alıncaya dek. Onu da ertesi gün çöpe attık. *** Aklının yavaş yavaş başına geldiğine kanaat ettiğimden beri, Yiğit’i çevremdeki bir […]
Dünyada üzülecek ne kadar az şey varmış, anne olunca anladım. *** Yiğit oğlum… Gözlüklü emojiyi sevmeme sebep, dünyamızın birinci kalp yangını. Çizgi film izlerken mutlak surette tv altındaki sehpaya çıkıp yüzünü ekrana dayayan bir yumoş surat kişisi. 4 yaşına geldiğinde ona bir doktor seti aldım. İçinde gözlük de vardı. Buradan […]
Beş ay falan önce yine bir gün Yiğit’i okuldan almaya gittim, bahçede bekliyorum. Birkaç adım ötemde aşağı yukarı yirmibeş yaşında olduğunu düşündüğüm, kahverengi deri ceketli bir genç adam, yanındaki çocuğa durmadan küfür ediyor. Çok da kızgın küfürler değil ama. Daha ziyade dalga geçer gibi… Bazı aşşırı delikanlı erkekler süper karizmatik […]
‘‘Aralarında çok yaş farkı var, senin oğlan büyümüş, kardeşini kıskanmaz bile, senin işin kolay…” Bu cümleleri, çocuklarının yaş farkı benimkilerden az olan annelerden sekiz yüz elli kere falan duydum. Ve hiç hoşlanmadım. Ben, yaş farkı az olan iki çocuklu annelerin kendi payına düşen zorluklarını aslında anlıyorum. Yani veya anlamak için […]
Haziran 2015… İki çocuklu hayatımın üçüncü ayında ”İmdaaat!” diye bağırmak istediğim bir gün çareyi, kendimi dışarı atmakta buldum. Bir kitapçıya gittim ve usul usul dolaşmaya başladım. Uykusuzluktan etrafı flu görsem de, aslında ne aradığımı çok iyi biliyordum. Sonra, reyondan bana gülümseyen mor kapaklı bir kitaba ilişti gözlerim. O kitabı aldım […]
Zaman zaman içinde, kalbur saman içinde, günlerden bir gün bir çocuğa anne oldum. Birlikte uzun yıllar geçirdik. Bu süreçte ben, her annenin âşina olduğu olağan şekillerde, sayısızca kez yıprandım. Anneliğin tatlı yükünü kastediyorum. Hani yıprandıkça parlarsın ya bazı durumlarda, o şekilde yıprandım. Öte yandan kendi evrenimde, başkasının nazarına oranla çok […]
İki binli yıllardan önce çocuk doğurmak ve yetiştirmek çok daha başka bir şeydi. Hatta bazen, çocuğun değeri yoktu diyesim bile geliyor bugüne kıyasla. Yüz binlerce örnekten birkaçına değinmek gerekirse, henüz hamileyken bebek kutlamaları yapılmıyordu mesela. Sonra… hastane odaları süslenmiyordu. Bebeğe oda hazırlamak bu derece yaygın değildi, anne yatağının yanına minik […]
Sevgili arkadaşlar, merhaba. Mayıs 2015… Sabaha kadar ayağımda bebek sallıyordum ve mecburen çok kültürlü biriydim. Çünkü televizyon artık sarmıyordu veya bebek ağlamasından başka bir sesi kafam götürmüyordu. Ahşap boyama, dikiş veya herhangi bir diy projesi de yapamayacağıma göre oturduğum yerden, geriye tek bir hobim kalıyordu: Kitap okumak. — İki aylık […]